W uzupełnieniu pierwszego zdania z wypowiedzi Cariny.
Kwestia została wyjaśniona w piśmie Departamentu Finansów Gospodarki Narodowej znak GN-8/MW/AK/8/2006/ z 11 stycznia 2006 r. I to dosyć szczegółowo, z podaniem odpowiednich kodów do wpisania w poszczególne rubryki sprawozdania.

Do POMOC:
Izba Skarbowa w Olsztynie o zaświadczeniach o pomocy de minimis
Podatnicy nie zawiadamiają o jednorazowej amortyzacji
Podatnicy korzystający z jednorazowych odpisów amortyzacyjnych muszą zgłaszać ten fakt w urzędzie skarbowym, jeśli chcą uzyskać zaświadczenia o pomocy de minimis. W praktyce podatnicy zapominają o tym obowiązku.

Dyrektor Izby Skarbowej w Olsztynie przypomina podatnikom korzystającym z jednorazowych odpisów amortyzacyjnych o konieczności zgłaszania tego faktu we właściwych organach podatkowych (urzędach skarbowych), celem uzyskania zaświadczenia o pomocy de minimis.

Ustawowe przepisy

Z wyjaśnień olsztyńskiej izby skarbowej wynika, że zgodnie z przepisami ustawy o PIT oraz ustawy o CIT, podatnicy w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, oraz mali podatnicy mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 tys. euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych. Taki jednorazowy odpis amortyzacyjny stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa wspólnotowego, dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis.

Wydawanie zaświadczeń

Natomiast ustawa o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej nakłada na podmioty udzielające pomocy obowiązek wydania zaświadczenia stwierdzającego, że udzielona pomoc publiczna jest pomocą de minimis albo pomocą de minimis w rolnictwie lub rybołówstwie.

Zaświadczenie to w przypadku pomocy w formie ulgi podatkowej udzielanej na podstawie aktu normatywnego bez wymogu wydania decyzji, podmiot udzielający tej pomocy wydaje w terminie dwóch miesięcy od dnia udzielenia pomocy. W tej sytuacji organ podatkowy działa z urzędu. Jednak organ podatkowy nie ma możliwości wydania zaświadczenia z urzędu w sytuacji, gdy podatnik nie zgłosi skorzystania z ulgi podatkowej udzielonej na podstawie aktu normatywnego bez wymogu wydania decyzji - tłumaczy Izba Skarbowa w Olsztynie.

Skutki braku zgłoszenia

W konsekwencji, w przypadku gdy podatnik nie zgłosi we właściwym urzędzie skarbowym faktu skorzystania z jednorazowej amortyzacji, a skorzysta z pomocy de minimis udzielonej mu przez inny organ, może dojść do sytuacji, w której urząd skarbowy nie będzie mógł wydać wstecznie zaświadczenia o udzielonej pomocy de minimis z tytułu jednorazowej amortyzacji, z uwagi na przekroczenie limitu 200 tys. euro. Tak udzielona pomoc byłaby pomocą udzieloną bezprawnie, a w konsekwencji podlegałaby zwrotowi wraz z odsetkami.

Proszę pomóżcie mi. Jak w Waszych US podchodzi się do tematu momentu uzyskania pomocy publicznej w przypadku jednorazowej amortyzacji? A mianowicie przysporzenie korzyści finansowych następuje w dacie odniesienia w koszty odpisów amortyzacyjnych, czy też w terminie płatności najbliższej zaliczki na podatek dochodowy ? A kiedy podatnik uzyska pomoc publiczną jeżeli amortyzacji środka trwałergo dokonał w miesiącu grudniu ( na wysokośc zaliczki nie ma wpływu dokonany odpis amortyzacyjny)?

Co do daty uzyskania pomocy to jest problem! Udało mi sie znaleźć:
5) Jakie praktyczne znaczenie ma fakt, że jednorazowy odpis amortyzacyjny stanowi pomoc de minimis?

Pomoc w postaci jednorazowego odpisu amortyzacyjnego stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa wspólnotowego dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis. Dlatego jednorazowy odpis amortyzacyjny od wartości środków trwałych podlega pewnym ograniczeniom wynikającym z zasad rządzących udzielaniem takiej pomocy.

Pomoc de minimis jest pomocą dla przedsiębiorców, która nie przekracza 200.000 euro w okresie trzech lat poprzedzających złożenie wniosku o udzielenie pomocy. Wspomniany okres trzech lat ma charakter ruchomy i w każdym przypadku przyznania nowej pomocy de minimis należy ustalić ogólną kwotę tej pomocy przyznaną w ciągu poprzednich trzech lat.

Podatnik, który w ciągu poprzednich trzech lat korzystał z pomocy publicznej, musi o tym pamiętać przed dokonaniem jednorazowego odpisu. Może się bowiem okazać, że wykorzystał już limit pomocy publicznej i w danym roku nie ma już prawa jednorazowo amortyzować środków trwałych. Podmioty udzielające pomocy wydają beneficjentowi tej pomocy zaświadczenie stwierdzające, że udzielona pomoc publiczna jest pomocą de minimis. Ułatwia to podatnikom kontrolowanie wysokości otrzymywanej pomocy publicznej.

Przykład

W 2005 r. firma otrzymała dotację w wysokości 150.000 euro (dla ułatwienia wyliczeń limitów w przykładzie przyjęliśmy wszystkie kwoty w euro). W 2006 r. skorzystała z rozłożenia na raty 20.000 euro podatku dochodowego.

W 2007 r. zakupiła maszynę produkcyjną o wartości 50.000 euro. Firma jest małym podatnikiem, więc chce skorzystać z jednorazowego odpisu amortyzacyjnego. Jednakże wykorzystała już 170.000 euro limitu pomocy publicznej. Wobec tego do kosztów uzyskania przychodów może zaliczyć tylko wartość 30.000 euro, czyli jednorazowy odpis amortyzacyjny dokonany przy zastosowaniu stawki 60% (50.000 euro x 60% = 30.000 euro).

Ograniczenie co do wysokości pomocy publicznej powinno podatników skłaniać do rozwagi przy korzystaniu z nowej ulgi w postaci jednorazowego odpisu amortyzacyjnego. Może bowiem okazać się, że jednorazowy odpis pozbawi podatnika prawa do innej pomocy publicznej. Warto wiedzieć, że pomocą publiczną mogą być np. dotacje, kredyty preferencyjne, gwarancje, poręczenia. Są nią także zwolnienia i ulgi podatkowe, rozłożenie na raty podatku, odroczenie terminu jego spłaty.


6) W którym miesiącu można jednorazowy odpis zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów?

Jednorazowy odpis można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów już w miesiącu, w którym środek trwały został wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Można też amortyzować środek trwały co miesiąc, co kwartał lub jednorazowo na koniec roku. Wtedy odpisy amortyzacyjne będą zaliczane w koszty w miesiącach realizacji odpisu.

Natomiast w następnym roku podatkowym podatnik może dokonywać odpisów amortyzacyjnych według metody degresywnej lub przy zastosowaniu metody liniowej z możliwością podwyższenia lub obniżenia stawki amortyzacyjnej.


7) Czy jednorazowy odpis zawsze obejmuje 100% wartości początkowej środka trwałego?

Ustawodawca wprowadził limit jednorazowych odpisów, który wynosi 50.000 euro i ustanowił, że nowa ulga jest pomocą de minimis. Poza tym nie ma innych ograniczeń dotyczących wysokości jednorazowych odpisów. Wobec tego podatnik nie musi w jednym roku zamortyzować środka trwałego w całości. Może w pierwszym roku dokonać odpisu w wysokości np. 60% jego wartości.

Należy też pamiętać, że przekroczenie limitu 50.000 euro lub limitu pomocy de minimis sprawia, że całej wartości środka trwałego nie można jednorazowo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Przykład

Przedsiębiorca jest małym podatnikiem. W styczniu 2007 r. kupił ciągnik siodłowy o wartości 90.000 zł i naczepę o wartości 50.000 zł, w marcu 2007 r. - koparkę o wartości 90.000 zł.

Ciągnik siodłowy i naczepę wprowadził do ewidencji środków trwałych już w styczniu. Ich wartość zaliczył do kosztów uzyskania przychodów poprzez jednorazowy odpis.

Nie może natomiast w 2007 r. w całości zamortyzować koparki, ponieważ przekroczyłby limit 50.000 euro (tj. 199.000 zł). W 2007 r. do kosztów uzyskania przychodów może zaliczyć 59.000 zł z wartości koparki. Pozostałą wartość może zamortyzować w kolejnych latach, stosując metodę liniową lub degresywną.



Wydawnictwo Podatkowe GOFIN sp. z o.o.
Serwis Podatkowy
nr 10/(130) z dnia 2006-10-10
Wydatki inwestycyjne a pomoc publiczna

"(...) Wątpliwości dotyczą daty uznania poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków za wydatki inwestycyjne, od wielkości których zależy wysokość pomocy publicznej, przysługującej temu przedsiębiorcy z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Zgodnie z art. 12 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych (dalej: ustawa o SSE) dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej updop) lub o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: updof).

Art. 17 ust. 1 pkt 34 updop oraz art. 21 ust. 63a updof stanowią, że wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem odpowiednio: ust. 4-6 (lub ust. 5a-5c). uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE. przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych. Rodzaj tych wydatków został określony przez Radę Ministrów w rozporządzeniach ustanawiających poszczególne strefy ekonomiczne. Na ich podstawie za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną uznaje się koszty inwestycji poniesione w trakcie obowiązywania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy m.in. na zakup, wytworzenie we własnym zakresie, rozbudowę lub modernizację środków trwałych (§ 6 ust. 1 rozporządzeń).

Pojęcie "poniesionych kosztów inwestycji" nie zostało zdefiniowane w rozporządzeniach. Jednak do wyliczenia (dyskontowania) otrzymanej pomocy w postaci niezapłaconego podatku dochodowego konieczne jest ustalenie daty poniesionych wydatków inwestycyjnych, tj. określenie, czy poniesienie wydatku oznacza jego faktyczne zrealizowanie w znaczeniu kasowym, czy też wystarczające jest dokonanie odpisu niezbędnego wydatkiem, powodujące zmianę w strukturze aktywów lub pasywów przedsiębiorcy.

Rozstrzygając tę kwestię należy zwrócić uwagę na fakt, iż zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową. Wychodząc z tego założenia, należy uznać, że aby przedsiębiorca mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego, którego wartość uzależniona jest od wielkości poniesionych przez tego przedsiębiorcę wydatków, kwalifikowanych jako koszty inwestycji, to "poniesienie" musi oznaczać wydatek faktycznie poniesiony, a nie deklarację o zamiarze jego poniesienia w przyszłości. W związku z tym nie jest wystarczające dla obliczenia wielkości zwolnienia podatkowego, jedynie dokonanie odpisu, niebędącego wydatkiem lub zarachowanie wydatku bez jego faktycznego poniesienia."

(wyjaśnienie Ministerstwa Finansów z dnia 05.04.2006 r., sygn. PB4/KA-8213-321-25 /06, zamieszczone na stronie internetowej Ministerstwa Finansów)

Asiaby6 i co o tym sądzisz, proszę o wypowiedz.

Dzięki ! Chociaż nie zupełnie o to mi chodziło, ale jak napisałeś z datą  uzyskania pomocy  jest problem.  Z tego co wiem US w Lublinie ma odpowiedź MF z marca 2007r., by za datę przysporzenia koszyści z jednorazowej amortyzacji przyjmować termnin wpłaty najbliższej zaliczki na podatek dochodowy. Z kolei Katowice mają stanowisko MF, w którym się sugeruje, że jedynym słusznym rozwiązaniem jest przyjęcie za moment uzyskania pomocy daty zaksięgowania odpisów amortyzacyjnych.  A chodzi o interpretację art. 2 pkt 11 (chyba - piszę z domu i nie mam tekstu ustawy) ustawy o pomocy publicznej.

Uważam, że termin płatności. Dzisiaj rano znalazłem pismo Min. Fin z 2007 r. który tak interpretuje. Jak nie zapomnę to jutro podam numer i datę tego pisma.

Jak wyliczyć pomoc publiczną (EDB) z tyt. jednorazowej amortyzacji?
Jak obliczacie te wzory w waszych urzędach?

macie jakieś programy do wyliczania edb?

W sprawozdaniu podaliśmy tylko wartośc pomocy wykazaną w zaświadczeniach wydanych dla przedsiębiorców.

Ad1
dniem udzielenia pomocy jest dzień w którym podatnik dokonuje odpisu amortyzacyjnego = dzień wpisu do ewidencji śreodków trwałych. Nie zawsze podatnik jest zobowiązany zapłacić zaliczkę (strata z działalności).

Ad2
programów nie ma i raczej nie będzie pozostaje liczenie na piechotę.

Co wstawiacie za R i r we wzorze z rozporządzenia, skoro akurat brak objaśnień do literki r. Czy jest to tzw. stopa referencyjna? :mur:

Przed wydaniem zaświadczenia o pomocy z tyt. jednorazowej amortyzacji należy poinformować podatnika w trybie art 121 Op, że musi uzupełnić swój wniosek o dane:
- czy spełnia kryteria iż jest małym podatnikiem,
- czy nie jest w trudnej sytuacji ( za okres 3 lat ) w świetle przepisów unijnych,
- czy korzystał już z pomocy de minimis, jeżeli tak to musi podać sumę w Euro,
- przedłożyć musi własne wyliczenie kwoty pomocy w euro i przedłożyć dokumenty potwierdzające przedstawioną przez siebie kwotę, w tym również ksero faktur zakupu amortyzowanych składników, ksero z ewidencji śr. trwałych).

Z wzoru na obliczenie pomocy wprost wynika iż jest ona uzależniona od symulacji stosowania odpisów amortyzacyjnych przez podatnika bowiem to on decyduje jaką amortyzację by stosował i przez ile lat i z jaką stawką ( a może i indywidualną?).
W internecie znalazłam, ze biura rachunkowe i doradztwa podatkowego takie programy wyliczania kupiły imogą kupić.
Wypadałoby w tym piśmie do podatnika poinformować Go, że do czasu przedłożenia w/w danych  zaświadczenie nie będzie wydane.

1. wielkość przedsiębiorstwa musi wskazać tu się zgodze,
2. że jest w trudnej sytuacji w rozumieniu wytycznych wspólnoty powinien ale nie jest zobligowany, my i tak musimy to zweryfikować.
3. czy korzystał z pomocy de minimis musi wskazać (jeżeli tak to nie tylko kwotę ale zaśwaiadczenia musi przedłożyć), musi też wskazać czy uzyskał pomoc na zakup tego wydatku (np. dofinansowanie, dotacja itd.)
4. złożyć ksero dwodu zakupu i dokumentu księgowania (dok. OT lub ksero wpisu do ewidncji) od tego się zaczyna zresztą
5. ale Podatnik nie musi obliczyć wartość pomocy!! to chyba o krok za daleko. Dlatego nie zgodze się, że nie możemy wydać zaświadaczenia do momentu, aż złoży nam swoje wyliczenie.

Podatnik zgodnie z przepisami ma obowiązek jedynie zawiadomić US, że skorzystał z jednorazowej amortyzacji.
To my wydajemy zaświadczenie o wysokości udzielonej pomocy więc to my ją określamy.
Tak czy inaczej własne wyliczenia nas nie ominą bo musimy wyliczyć sami albo sprawdzić wyliczenia podatnika.
A jeżeli chodzi o pkt 1 i 4 to wzywamy zgodnie z art. 169, a pkt. 2 z art. 155.
Jeżeli nie uzupełni o info z pkt 3 wtedy możemy odmówić wydania zaświadczenia.

Ordynacja stanowi:
[i]Art. 306a. § 1. Organ podatkowy wydaje zaświadczenia na żądanie osoby ubiegającej się o zaświadczenie.
§ 2. Zaświadczenie wydaje się, jeżeli:
1) urzędowego potwierdzenia określonych faktów lub stanu prawnego wymaga przepis prawa;
2) osoba ubiega się o zaświadczenie ze względu na swój interes prawny w urzędowym potwierdzeniu określonych faktów lub stanu prawnego.
§ 3. Zaświadczenie potwierdza stan faktyczny lub prawny istniejący w dniu jego wydania.
§ 4. Zaświadczenie wydaje się w granicach żądania wnioskodawcy.
§ 5. Zaświadczenie powinno być wydane bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku o wydanie zaświadczenia, z zastrzeżeniem § 6.
§ 6. Zaświadczenie, o którym mowa w art. 306m § 1, powinno być wydane bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 2 miesięcy od dnia złożenia wniosku o wydanie zaświadczenia.
Art. 306b. § 1. W przypadkach, o których mowa w art. 306a § 2, organ podatkowy jest obowiązany wydać zaświadczenie, jeżeli chodzi o potwierdzenie faktów albo stanu prawnego, wynikających z prowadzonej przez ten organ ewidencji, rejestrów lub z innych danych znajdujących się w jego posiadaniu.
§ 2. Organ podatkowy, przed wydaniem zaświadczenia, może przeprowadzić w niezbędnym zakresie postępowanie wyjaśniające.

Z powyższego wynika, że urząd wydając zaświadczenie potwierdza fakty albo stan prawny wynikający z prowadzonej przez urząd ewidencji. Urząd nie prowadzi ewidencji środków trwałych podatników, nie ma też wpływu na wybór przez podatnika sposobu amortyzacji ( stąd żądanie przedłożenia symulacji jakie wielkości odpisów stosowałby podatnik gdyby nie zastosował jednorazowej amortyzacji - tą zaś wstawiamy do wzoru) a zatem i obliczonej przez podatnika wielkości w Euro pomocy.
Nie wynika z przepisu, że skoro my wydajemy zaświadczenie to my je obliczamy. Nie ma o tym mowy w wyżej cytowanych przepisach Ordynacji podatkowej.
Zaświadczenie wydajemy celem monitorowania przez podatnika wielkości udzielonej pomocy.
Wzywamy w trybie art 121 Op bowiem stosując art 155 i 168 Op należałoby pouczyć o sankcjach, a przy zaświadczeniach jakie mogą być sankcje? Chcesz zaświadczenie to uzupełnij wniosek_ zasada zaufania.

Oczywiście uzupełniony wniosek o wydanie zaświadczenia sprawdzamy i korygujemy błędne wyliczenia.