Niedawno czytałem, że niektórzy podatnicy na nowo próbują sił i starają się o stwierdzenie nadpłaty podatku pobranego od świadczeń wypłaconych w ramach PDO.
W kilku branżach ruszyły albo ruszają takie programy, np. PGNiG, PKN Orlen, Poczta Polska, Polska Spółka Gazownicza, PKP Polskie Koleje Linowe, PKP Energetyka, Energa, PGE GiEK, PP Porty Lotnicze.

Potem ruszają do urzędów podatnicy zaopatrzeni we wnioski o stwierdzenie nadpłaty. Pobrane zaliczki to czasem kilkadziesiąt tysięcy złotych.
Przyczyną tego jest nowelizacja updof dokonana w 2014 r., mająca zastosowanie do dochodów osiągniętych od 1 stycznia 2014 r. - art. 2 pkt 8 w związku z art. 14 ustawy dnia 29 sierpnia 2014r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz
innych ustaw (Dz.U. z 2014 r., poz. 1328).

Jak to w sprawach podatkowych bywa, podejścia urzędów są różne (najgorzej jeśli podatnicy mający te same świadczenia raz mogą otrzymać zwrot z jednym US, a drugi US odmawia choć nie ma podstaw), ale też regulaminy dot. poszczególnych PDO są różne.

Myślę, że analizując pojawiające się nowe wyroki (ich "wysyp" dopiero nastąpi) warto zwrócić uwagę nie tyle na to, czy wyrok przyznaje rację podatnikowi czy organom podatkowym, ale to z jakiej firmy pochodzi PDO, gdyż dopiero analiza treści poszczególnych regulaminów - jaki jest cel przyznania i wypłaty danego świadczenia - może być punktem wyjścia do oceny zasadności wniosku.
Dlatego nie ma co - jak zawsze - w ciemno kopiować do decyzji uzasadnień wyroków ani ekscytować się, że jakiś WSA przyznał rację fiskusowi czy podatnikowi.

Być może część świadczenia jest opodatkowana, a część zwolniona, jak wskazały już niektóre interpretacje wydawane w imieniu MF, np. DIS w Katowicach z 24 sierpnia 2015 r., IBPB-2-1/4511-167/15/MD - http://www.eurofisc.home.pl/epodatnik/i ... -167-15-md

Znacznym skróceniem czasu pracy i wysiłku oraz kosztów (po stronie budżetu i podatników) byłaby wymiana doświadczeń między organami, może za pośrednictwem MF. Ściągnięcie tych kilku czy kilkunastu regulaminów PDO, które weszły w życie w 2014 i 2015 r. i ich analiza dałaby wiele oszczędności.


Wyrok WSA w Bydgoszczy z 2 marca 2016 r., I SA/Bd 1/16, dot. PDO w Przedsiębiorstwie Państwowym Porty Lotnicze - http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/F506C305C9

W sprawie PDO PP Porty Lotnicze wypowiedział się też WSA w Warszawie w wyroku z 29 stycznia 2016 r. III SA/Wa 1774/15 - http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/1CB6F95CAF oraz DIS w Warszawie w int. z 25 maja 2015 r., IPPB4/4511-330/15-2/AK, w imieniu MF - https://interpretacje-podatkowe.org/odp ... 30-15-2-ak


Wyrok WSA w Szczecinie z 1 marca 2016 r., I SA/Sz 1375/15, dot. PDO w PGE GiEK S.A. Oddział ZEDO, czyli Zespół Elektrowni Dolna Odra - http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/743D9D4C7F (mimo anonimizacji można dojść, jakiej firmy pośrednio dotyczy orzeczenie; zresztą zasłanianie takich danych w wyrokach jest zwyczajnie bez sensu).

Wyrok WSA w Szczecinie z 17 lutego 2016 r., I SA/Sz 1354/15, dot. PGE GiEK Oddział ZEDO - http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/7289AFA170 - obszerne uzasadnienie; nie pomogła interpretacja i wyrok sądu, gdyż do wydania interpretacji nie bada się stanu faktycznego.

Są też inne orzeczenie WSA w Szczecinie.


Wyrok WSA w Gdańsku z 23 lutego 2016 r., I SA/Gd 4/16, dot. PDO w Polskiej Spółce Gazownictwa sp. z o.o. - http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/8A0A502187


Wyrok WSA w Łodzi z 18 lutego 2016 r., I SA/Łd 1363/15, dot. PDO w PGE GiEK chodzi o Oddział Elektrownia Bełchatów - http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/34CE14F82C - tu nastąpiło uchylenie decyzji organu II instancji.
Cytat:

Jednocześnie organ podatkowy powinien mieć na uwadze fakt, że źródłem prawa pracy mogą być także porozumienia zbiorowe nieoparte na ustawie. Dotyczy to przede wszystkim tzw. pakietów socjalnych. Nowe spojrzenie na tą kwestię zaprezentował Sąd Najwyższy w uchwale 7 sędziów z 23.05.2006 roku [...], OSNP 2007, nr 3-4, poz 38. Przyjęto w niej, że postanowienia porozumienia zbiorowego w sprawie gwarancji socjalnych, pracowniczych i związkowych zawartego w procesie prywatyzacji pośredniej pomiędzy związkami zawodowymi działającymi u pracodawcy a spółką handlową, która po nabyciu akcji stała się spółką dominującą nad spółką będącą pracodawcą są przepisami prawa pracy w rozumieniu art. 9§1 K.p. Sąd Najwyższy uznał, że w przepisie tym ustawodawca posługuje się zwrotem niedookreślonym "innych porozumień opartych na ustawie". Pojęcie to można rozumieć wąsko jako ustawowe upoważnienie do zawarcia określonego porozumienia zbiorowego ze wskazaniem okoliczności w jakich ma być zawarte. Jednocześnie pojęcie to można rozumieć szeroko jako wskazanie w ustawie (wyraźnie lub wyinterpretowne) możliwości zawarcia porozumienia zbiorowego, nawet bez bliższego jego określenia. To ostatnie rozumienie Sąd uznał za trafne, gdyż przemawiają za tym względy systemowe i funkcjonalne. Rozważania w tym zakresie można także przenieść na grunt prawa podatkowego odnosząc je do świadczeń pracowniczych związanych ze wcześniejszym rozwiązaniem stosunku pracy w sposób dobrowolny. Należy mieć przy tym na uwadze postanowienie sygnalizacyjne Trybunału Konstytucyjnego z 29.03.2013 r., w którym wskazał on, że układy zbiorowe pracy oraz inne porozumienia pracownicze stanowią normatywne źródła prawa pracy, gdyż określają zarówno obowiązki jak i uprawnienia pracodawców jak i pracobiorców. Postanowienia układów zbiorowych i innych aktów prawa pracy obowiązują bezpośrednio w stosunkach pracy, tak, jak przepisy rangi ustawowej, rozporządzeń wykonawczych czy też prawa międzynarodowego.



Warto także zajrzeć na tę stronę - http://prawodlapracodawcy.pl/program-do ... -pkp-cargo

Wniosek nie oznacza jeszcze, że interpretacja zostanie wydana. Jeżeli zostanie wydana to będzie musiała uwzględnić różne sytuacje, a więc będzie ona raczej wariantowa.
Bez analizy poszczególnych PDO się nie obejdzie, jeśli ktoś chce rzetelnie rozpatrzyć wniosek podatnika.
Tym bardziej, że niekoniecznie to, co jest nazwane w porozumieniu "rekompensatą" czy "odszkodowaniem" może nim być w rzeczywistości.

Są i inne wyroki z WSA w Bygdoszczu:

z 3 lutego 2016 r., I SA/Bd 1037/15 - http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/C18F3A9DC6

z 10 lutego 2016 r., I SA/Bd 1073/15 - http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/04AC6ECA90

z 2 marca 2016 r., I SA/Bd 1103/15 - http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/CB497F255E

- wyroki te dotyczą PDO w Grupie Kapitałowej Energa S.A.

http://raportroczny.energa.pl/grupa-ene ... o-placowa/

Po analizie zapisów UZP/PUZP oraz PDO w skali kraju można spokojnie poszczególne regulacje odszkodowań/rekompensat/odpraw pogrupować w instytucje prawne o podobnej konstrukcji.
A przesłanki do wydania interpretacji ogólnej w tej sprawie jak najbardziej występują.

Wyrok WSA w Krakowie z 5 kwietnia 2016, I SA/Kr 90/16 - dot. PDO w Polskiej Spółce Gazownictwa sp. z o.o. - http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/AACC6C4AB8

Fragment uzasadnienia:

"Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy trzeba podnieść, że świadczenie wypłacone skarżącemu nie wypełnia ani przesłanek odszkodowania, czy zadośćuczynienia w pojęciu funkcjonującym na gruncie prawa cywilnego, ani też na gruncie prawa pracy. Skoro, jak wskazano wyżej, w prawie cywilnym odpowiedzialność odszkodowawcza może mieć źródło w czynie niedozwolonym (delikcie) bądź mieć charakter odpowiedzialności kontraktowej, to w niniejszej sprawie nie tylko nie można byłoby uznać, że mamy do czynienia z odpowiedzialnością deliktową z tytułu czynu niedozwolonego, bo czynu takiego pracodawca nie popełnił. Nie można byłoby też stwierdzić, że w niniejszej sprawie odszkodowanie wynika z odpowiedzialności kontraktowej – taka bowiem powstaje wskutek niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, a na gruncie niniejszego stanu faktycznego nie nastąpiło niewykonanie bądź nienależyte wykonanie jakiegokolwiek zobowiązania przez pracodawcę. Podkreślić należy także, że świadczenie to wypłacane było jedynie tym pracownikom, którzy dobrowolnie przystąpili do Programu Dobrowolnych Odejść z zakładu pracy. Świadczenie to miało więc na celu zrekompensowanie pracownikowi skutków zdarzeń, które nie noszą cechy czynu niedozwolonego, gdyż nie są związane z działaniem zawinionym pracodawcy, a związane było ze zgodnym z prawem rozwiązaniem stosunku pracy. Stanowiło zatem swoistą "zachętę", motywującą uprawnionych pracowników do skorzystania z tego programu. Wobec tego dobrowolne przystąpienie przez skarżącego do programu odejść, a więc świadomy wybór tego świadczenia w miejsce trwałości stosunku pracy (a zatem i pobierania świadczeń pieniężnych z tego stosunku), nie może być uznane za doznanie szkody majątkowej lub wyrządzenie krzywdy rekompensowane wypłatą świadczenia o charakterze wolnego od opodatkowania odszkodowania lub zadośćuczynienia, o którym mowa w omawianym przepisie ustawy podatkowej. Innymi słowy, istota wypłaconego świadczenia zbliżona jest raczej do odprawy, która ma na celu zrekompensowanie pracownikowi skutków zdarzeń, które nie posiadają cechy szkody. Chodzi tu przecież o zgodne z prawem rozwiązanie stosunku pracy. Wypłacone świadczenie ma w takim wypadku na celu dodatkowe usatysfakcjonowanie pracownika w związku z rozwiązaniem umowy o pracę. Skoro podstawowym warunkiem przypisania odpowiedzialności odszkodowawczej i tym samym zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy podatkowej, jest wymóg bezprawności działania przynoszącego szkodę, a w niniejszej sprawie taki warunek nie zaistniał (gdyż źródłem świadczenia było porozumienie), to brak jest podstaw do zastosowania ww. zwolnienia. Nie ulega bowiem wątpliwości, że w sytuacji, gdy wypłata świadczenia następuje na podstawie zawartego przez strony (w tym skarżącego) porozumienia, a więc wyrażonej w ten sposób woli takiego ułożenia wzajemnych relacji prawnych, nie może być mowy ani o bezprawności działania pracodawcy ani też o poniesieniu jakiejkolwiek szkody, czy krzywdy".

Wyrok WSA w Bydgoszczu z 16 marca 2016 r., I SA/Bd 84/16 - http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/CE8A30BB4D.

Interpretacja indywidualna (dostał mój podatnik) IPTPB1/4511-683/15-3/MM ze stycznia tego roku - podlega zwolnieniu.

To zależy jaki był PDO - czy spełniono warunki ustawowe do zwolnienia.

Każda sprawa powinna podlegać odrębnej ocenie. Nie da się wszystkich PDO czy wszystkich stanów w obrębie jednego PDO wsadzić do jednego zbioru i powiedzieć: podlega albo nie podlega opodatkowaniu.

Proszę poczytać uzasadnienia niektórych wyroków, gdzie wcześniej były wydawane interpretacje. Jeśli stan faktyczny był niepełny albo warunki były zgoła inne niż przedstawione we wniosku, nie ma ona znaczenia.

Z tej interpretacji nie wynika czy dana osoba była objęta gwarancją zatrudnienia. Można przypuszczać, że chodzi o PDO w jednej ze spółek kolejowych, a w Cargo PDO był przewidziany dla osób objętych jak i nie objętych taką gwarancją.

Dwa nowe wyroki WSA w Szczecinie (różne składy sędziowskie); skargi wpłynęły do sądu w 2016 r.:

- z 14 kwietnia 2016 r., I SA/Sz 172/16 - http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/0FF4D2A217

- z 7 kwietnia 2016 r., I SA/Sz 138/16 - http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/C27A5DFBC8

Fragmencik uzasadnienia orzeczenia z 7 kwietnia br.:

"Zgodzić się także należy ze stanowiskiem Organu II instancji, że zrekompensowanie pracownikowi skutków zdarzeń, które nie noszą cechy czynu niedozwolonego, gdyż nie są związane z działaniem zawinionym pracodawcy, a związane są ze zgodnym z prawem rozwiązaniem stosunku pracy nie korzystają ze zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f.

Co więcej, zdaniem Sądu, gdyby w niniejszej sprawie wziąć pod uwagę wyłącznie zasady dotyczące źródeł powstania odpowiedzialności odszkodowawczej, wynikające z przepisów kodeksu cywilnego, pomijając rozważania dotyczące charakteru odszkodowań na gruncie prawa pracy, to ponownie należy wskazać, że odpowiedzialność odszkodowawcza może mieć źródło w czynie niedozwolonym (delikcie) – art. 415 i n. Kc - bądź mieć charakter odpowiedzialności kontraktowej (art. 471 i n. Kc).

W rozpoznawanej sprawie nie tylko nie można byłoby uznać, że mamy do czynienia z odpowiedzialnością deliktową z tytułu czynu niedozwolonego, bo czynu takiego pracodawca nie popełnił. Nie można byłoby też stwierdzić, że w niniejszej sprawie odszkodowanie wynika z odpowiedzialności kontraktowej – taka bowiem powstaje wskutek niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania (art. 471 Kc i n.).

W niniejszej sprawie nie nastąpiło, jak wykazano wcześniej, niewykonanie bądź nienależyte wykonanie jakiegokolwiek zobowiązania przez pracodawcę. Tym samym i w takiej sytuacji wypłacone Skarżącej świadczenie nie mogłoby zostać uznane za odszkodowanie. O niewykonaniu zobowiązania można byłoby mówić, gdyby pracodawca naruszył gwarancje zatrudnienia, wynikające z umowy społecznej, gdzie wprost umieszczono zapis, że takie naruszenie skutkuje obowiązkiem wypłaty odszkodowania we wskazanej tam wysokości. Jednakże rozwiązanie umowy na mocy porozumienia stron, na skutek wniosku pracownika i otrzymane na podstawie porozumienia [...] przez Skarżącą świadczenie w wysokości 30-krotności miesięcznego wynagrodzenia spowodowało wyłączenie jej z gwarancji zatrudnienia. Warunkiem bowiem wyłączenia pracownika z gwarancji zatrudnienia, było rozwiązanie umowy za porozumieniem stron oraz wypłata na rzecz pracownika ww. rekompensaty w wysokości 30-krotności miesięcznego wynagrodzenia, co wynika z zapisów art. 68 ZUZP i § 15 umowy społecznej. Podstawą kontraktowej odpowiedzialności odszkodowawczej w rozumieniu prawa cywilnego, mogłoby być zatem naruszenie gwarancji zatrudnienia, nie mogłoby nią natomiast być zgodne z uregulowaniami wyłączenie tej gwarancji, w związku z wnioskiem Skarżącej o rozwiązanie umowy za porozumieniem stron. Powyższe rozwiązanie wydaje się logiczne, albowiem gwarancja zatrudnienia ma chronić pracownika przed niezgodnymi z jej postanowieniami działaniami pracodawcy, nie może natomiast dotyczyć sytuacji, gdy z woli (wniosku) pracownika następuje rozwiązanie umowy o pracę za porozumieniem stron, gwarancja nie może bowiem zmuszać pracownika do pozostawania w zatrudnieniu".

Wyrok WSA w Szczecinie z 7 kwietnia 2016 r., I SA/Sz 123/16 - http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/18C09CFAFD

Interpretacje MF (DIS Katowice):

- z 7 kwietnia 2016 r., ITPB2/4511-100/16/IB - https://interpretacje-podatkowe.org/rek ... -100-16-ib

- z 14 kwietnia 2016 r., IBPB-2-1/4511-29/16/MZ - http://msp.money.pl/akty_prawne/interpr ... 06704.html

- z 20 kwietnia 2016 r., IBPB-2-1/4511-186/16/AD - http://msp.money.pl/akty_prawne/interpr ... 07109.html

- z 20 kwietnia 2016 r., IBPB-2-1/4511-49/16/AD - https://interpretacje-podatkowe.org/rek ... 1-49-16-ad

- z 20 kwietnia 2016 r., IBPB-2-1/4511-39/16/MZ - https://interpretacje-podatkowe.org/rek ... 1-39-16-mz

- z 20 kwietnia 2016 r., IBPB-2-1/4511-74/16/HK - https://interpretacje-podatkowe.org/rek ... 1-74-16-hk

DIS Łódź - z 11 kwietnia 2016 r., 1061-IPTPB3.4511.99.2016.2.MK - https://interpretacje-podatkowe.org/rek ... -2016-2-mk

Wyrok WSA w Gdańsku z 12 kwietnia 2016 r., I SA/Gd 195/16 - http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/391A4B84A6


Interpretacje MF

(DIS Katowice):

- z 5 maja 2016 r., IBPB-2-1/4511-103/16/AD - https://interpretacje-podatkowe.org/rek ... -103-16-ad

- z 2 maja 2016 r., IBPB-2-1/4511-110/16/MK - https://interpretacje-podatkowe.org/rek ... -110-16-mk

- z 2 maja 2016 r., IBPB-2-1/4511-111/16/MK - https://interpretacje-podatkowe.org/rek ... -111-16-mk

- z 20 kwietnia 2016 r., IBPB-2-1/4511-46/16/DP - https://interpretacje-podatkowe.org/rek ... 1-46-16-dp

- z 14 kwietnia 2016 r., IBPB-2-1/4511-54/16/BJ - https://interpretacje-podatkowe.org/rek ... 1-54-16-bj

- z 7 kwietnia 2016 r., IBPB-2-1/4511-56/16/DP - https://interpretacje-podatkowe.org/rek ... 1-56-16-dp

(DIS Bydgoszcz):

- z 20 kwietnia 2016 r., ITPB1/4511-63/16-2/AK - https://interpretacje-podatkowe.org/rek ... 63-16-2-ak

- z 20 kwietnia 2016 r., ITPB2/4511-116/16/MU - https://interpretacje-podatkowe.org/rek ... -116-16-mu

- z 20 kwietnia 2016 r., ITPB2/4511-62/16/MU - https://interpretacje-podatkowe.org/rek ... 1-62-16-mu

(DIS Łódź):

- z 21 kwietnia 2016 r., 1061-IPTPB3.4511.226.2016.2.PW - https://interpretacje-podatkowe.org/rek ... -2016-2-pw

- z 21 kwietnia 2016 r., 1061-IPTPB3.4511.265.2016.1.PW - https://interpretacje-podatkowe.org/rek ... -2016-1-pw

- z 21 kwietnia 2016 r., 1061-IPTPB3.4511.80.2016.2.JZ - https://interpretacje-podatkowe.org/rek ... -2016-2-jz

- z 21 kwietnia 2016 r., 1061-IPTPB3.4511.81.2016.2.JZ - https://interpretacje-podatkowe.org/rek ... -2016-2-jz

- z 22 kwietnia 2016 r., 1061-IPTPB3.4511.9.2016.2.AC - https://interpretacje-podatkowe.org/rek ... -2016-2-ac


Interpretacji teraz pojawiło się dość sporo - https://interpretacje-podatkowe.org/rekompensaty

Wyrok WSA w Lublinie z 16 marca 2016 r., I SA/Lu 1314/15 - http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/B04F36DD40 (wystąpiło opóźnienie w zamieszczeniu wyroku w bazie)

Dokonując wykładni art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT prawidłowo zatem organ wyszedł z założenia, że nie w nazwie tkwi istota danego świadczenia, ale na gruncie zastosowania tego przepisu należy badać oprócz jego podstawy prawnej także charakter i funkcje świadczenia, żeby ocenić, czy jest ono zwolnione od podatku, czy nie. W tym kontekście rację ma więc skarżący, że nie można zakładać poprzez proste zestawienie, z pomięciem systemowego ujęcia, że samo nazwanie świadczenia odprawą wyklucza objęcie go zwolnieniem o jakim mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3) ustawy o PIT. (...)

Odprawa wypłacona skarżącemu nie miała bowiem na celu naprawienia szkody lub straty, jaką pracownik poniósł w związku z pozbawieniem go zatrudnienia. Jest ona jedynie świadczeniem majątkowym zakładu pracy wypłacanym w razie zaistnienia zdarzeń, które zgodnie z ustawą powodują niemożliwość lub niecelowość albo zbędność kontynuowania stosunku pracy. Miała na celu dodatkowe "usatysfakcjonowanie" pracownika w związku z rozwiązaniem umowy za porozumieniem stron. Natomiast świadczenie odszkodowawcze wiąże się z odpowiedzialnością materialną pracodawcy, odpowiedzialnością zawinioną (choćby nieumyślnie) za wyrządzoną szkodę (krzywdę) którą zobowiązany od jest w świetle prawa naprawić.

Zwrócić należy uwagę i podkreślić, że sama konstrukcja odprawy wypłacanej na podstawie art. 245 ust. 2 pkt 3 ZUZP świadczy o tym, że nie jest to świadczenie o charakterze odszkodowania lub zadośćuczynienia. Wypłacane jest bowiem jako różna w zależności od stażu pracy wielokrotność wynagrodzenia pracownika brutto (a nie netto). Z wynagrodzeniem szkody pozostawałaby w związku raczej wielokrotność wygrodzenia netto. Poza tym wyrażenie wysokości świadczenia jako wielokrotności wynagrodzenia uzależnionego od stażu pracy w PPL (wynagrodzenie 12, 24 albo 36 – miesięczne) dodatkowo świadczy o braku związku świadczenia z ewentualną szkodą.

Także powołana przez skarżącego opinia prywatna jak i indywidulane interpretacje podatkowe, nie mogą przekładać się na okoliczności analizowanej sprawy, zwłaszcza, że, co istotne, przy interpretacjach podatkowych organ nie ustala stanu faktycznego, a jedynie dokonuje interpretacji przepisów prawa w okolicznościach faktycznych lub przyszłych podanych przez samego wnioskodawcę.

Rację ma również organ podatkowy, że nowelizacja art. 21 ust. 1 ustawy o PIT w 2014 r. rozszerzyła jedynie zakres zwolnienia o odszkodowania lub zadośćuczynienia, których wysokość lub zasady ustalania wynikają z innych niż ustawy oraz przepisy wykonawcze źródeł prawa pracy, ale nie zmieniała jego istoty, a więc, że wypłacone świadczenie nie z nazwy a z celu i funkcji musi mieć charakter odszkodowania lub zadośćuczynienia. Tej oceny nie zmienia również podany w tym przepisie enumeratywny katalog świadczeń wyłączonych ze zwolnienia, gdyż tylko spełnienie obu przesłanek przez dane świadczenie, zarówno co do źródła jego wypłaty jak i celu jakiemu ma służyć uzasadnia, w ocenie Sądu, zastosowanie, art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT.

Wyrok WSA w Gdańsku z 6 kwietnia 2016 r., I SA/Gd 194/16 - http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/32C2792505

(ciekawe, że sprawa w sądzie trwała nie dłużej niż postępowanie w II instancji i krócej niż w I instancji)