W SIP pojawiła się interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, w której stwierdzono, że podatnik polski nie musi otrzymać certyfikatu rezydencji jako warunku niepobrania podatku u źródła (w Polsce) jeśli przekazuje należność podmiotowi z siedzibą w Szwecji za usługi badań i kontroli, które nie mieszczą się w dyspozycji art. 21 ust. 1 updop.

Jest to kolejne rozstrzygnięcie organu podatkowego, które lekceważy tak samą treść art. 26 ust. 1 updop, logikę jak i zdrowy rozsądek. Jak można bowiem uznać, że podmiot z siedzibą w innym państwie nie prowadzi zakładu w Polsce, skoro nie ma dowodu na to czy w ogóle znajdzie zastosowanie i jeśli tak to która umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania? Skoro pośrednio uznano podmiot z siedzibą w Szwecji za rezydenta szwedzkiego, do którego znajdą zastosowanie przepisy o zakładzie, to dlaczego nie uznać bez posiadania certyfikatu przy wypłatach należności z art. 21 czy 22 updop, że to rezydent Szwecji?

W innej interpretacji dotyczącej tego samego wniosku (odpowiedź na pierwsze pytanie, nr dok. 188508)  Dyrektor IS w Bydgoszczy rozstrzygając o tym czy dany dochód nierezydenta należy do art. 21 ust. 1 updop po prostu bez żadnego wyjaśnienia przyjął, że zastosować należy umowę polsko-szwedzką. To rozstrzygnięcie jest poprawne pod jednym warunkiem - ze stanu faktycznego opisanego we wniosku wynika, że mamy do czynienia z rezydentem Szwecji. Moje pytanie: na podstawie czego płatnik czy organ podatkowy stwierdzi, że mamy wziąć pod uwagę postanowienia konwencji polsko-szwedzkiej?

Autorzy tego wyjaśnienia - jak mi się wydaje - powtórzyli pewne wadliwe rozwiązanie, które zastosowano wcześniej przy kilku interpretacjach w różnych miastach Polski, w których też zwolniono z obowiązku posiadania certyfikatu podmioty, które płaciły należności za nabycie ezgemplarza programu komputerowego. Uznano bowiem bezpodstawnie, że skoro nie dochodzi do przeniesienia praw autorskich to nie jest to przychód z praw autorskich w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 updop (!). To sprawa na osobny temat; dość wymienić, że kwestia licencji za program komputerowy certyfikatu zostało rozstrzygnięte w wyroku NSA z 6 czerwca 2007 r., sygn. akt II FSK 745/06 (dostępny tu <a href="http://orzeczenia.nsa.gov.pl/cbo/do/doc?d=C17DAD94B0FE604E233CE3C678BD2428D823D789&sc=" target="_blank">http://orzeczenia.nsa.gov.pl/cbo/do/doc?d=...823D789&sc=</a> ), w którym Sąd stwierdził, że "nie można bowiem uznać, że dyspozycja art. 21 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.f. odnosi się tylko i wyłącznie do przychodów z praw autorskich a nie dotyczy przychodów z należności licencyjnych od programów komputerowych".

Wracając do głównego wątku, np. w orzeczeniu NSA z 30 listopada 2007 r. sygn. akt II FSK 1446/06 wyraźnie wskazano na obowiązek posiadania certyfikatu; w uzasadnieniu czytamy, iż:

"Przedmiotem sporu prawnego na etapie postępowania przed Sądem II instancji było opodatkowanie i odpowiedzialność płatnika z tytułu świadczeń wypłaconych podmiotowi określanemu jako zagraniczny - brytyjski, co do którego nie został w sprawie przedstawiony certyfikat rezydencji, to jest zaświadczenie o miejscu zamieszkania lub siedzibie wydane dla celów podatkowych przez właściwą administrację podatkową.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.o.p. - podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z tytułów innych niż wymienione w pkt 1 i 2 świadczeń o charakterze niematerialnym, w szczególności z tytułu świadczeń doradczych, badania rynku, zarządzania i kontroli, gwarancji i poręczeń ustala się w wysokości 20 % przychodów.

Nie ulega wątpliwości, że czynności - usługi będące podstawą wypłaty spornych w zakresie opodatkowania świadczeń mieściły się w obszarze przytoczonego unormowania. Przepis powołujący do obowiązywania analizowaną regulację prawną nie zawiera też terminów czy pojęć takich jak "zyski z przedsiębiorstwa" i "należności licencyjne", w relacji do których na jego podstawie oceniać by można i należało wchodzące w jego zakres przychody. Wymienione określenia - (ewentualne) kwalifikatory są normatywnie znaczące dla (powoływanych przez Sąd I instancji) zapisów prawnych art. 7 i art. 12 Umowy, jednakże jej zastosowanie w obszarze zastosowania stawki podatku wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobrania podatku zgodnie z taką umową, na podstawie art. 26 ust. 1 zdanie drugie u.p.d.o.p jest możliwe wyłącznie po uzyskaniu od podatnika zaświadczenia o jego miejscu zamieszkania lub siedzibie wydanego dla celów podatkowych przez właściwą administrację podatkową (certyfikat rezydencji ).

Z powyższego wynika, że płatnik dokonujący samoobliczenia podatku na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., nr 54, poz. 654 ze zm.) a następnie weryfikujący to samoobliczenie organ podatkowy mogą, na podstawie art. 21 ust. 2 tej ustawy i art. 7 umowy z dnia 16 grudnia 1976 r. pomiędzy Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodów i zysków majątkowych (Dz. U. z 1978 r., nr 7, poz. 20), odstąpić od opodatkowania wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 2a wymienionej ustawy podatkowej wyłącznie po uzyskaniu od podatnika certyfikatu rezydencji wymaganego przez zdanie drugie powołanego art. 26 ust. 1. Stanowisko to, oprócz wykładni językowej wskazanych powyżej przepisów prawa podatkowego, wynika również z ich wykładni celowościowej.

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, niewątpliwym powodem i uzasadnieniem wymogu uzyskania od podatnika certyfikatu rezydencji (zagranicznej) było udokumentowanie realnej możliwości jego opodatkowania w innym aniżeli Rzeczypospolita Polska państwie - stronie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a więc przez to umożliwienie zastosowania takiej umowy zgodnie z jej celem i racjonalizacją. Podmiot zagraniczny, który nie przedstawia zaświadczenia o miejscu zamieszkania lub siedzibie wydanego dla celów podatkowych przez właściwą administrację podatkową nie daję polskim płatnikom oraz organom podatkowym argumentów i gwarancji zgodnego z prawem poddania się opodatkowaniu w państwie swojej deklarowanej rezydencji, a przez to możliwości rzeczywistego zastosowania umowy, której celem nie jest przecież unikanie opodatkowania ale wyłącznie zapobieżenie podwójnemu opodatkowaniu.

Przeprowadzona przez Sąd I instancji wykładnia rozważonych przepisów materialnego prawa podatkowego była błędna i doprowadziła do nieprawidłowej oceny ich zastosowania w kontrolowanym postępowaniu administracyjnym".
Wyrok dostępny tutaj: <a href="http://orzeczenia.nsa.gov.pl/cbo/do/doc?d=14F436B0D2A3547F011574BC73E25D8679045C2D&sc=" target="_blank">http://orzeczenia.nsa.gov.pl/cbo/do/doc?d=...9045C2D&sc=</a>


Poniżej treść uzasadnienia interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 18 lipca 2008 r. nr ITPB3/423-270b/08/DK, która wg mnie nie powinna się była w ogóle pokazać w takim rozstrzygnięciu, gdyż bez posiadania przez podmiot polski certyfikatu rezydencji odbiorcy należności nie można stwierdzić jaką umowę należy stosować.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 16 kwietnia 2008 roku (data wpływu 6 maja 2008 roku) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku posiadania certyfikatu rezydencji w związku z niepotrąceniem podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 tej ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 maja 2008 roku został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku posiadania certyfikatu rezydencji w związku z niepotrąceniem podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 tej ustawy.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka sprzedaje paliwa. Jednym z kontrahentów Spółki jest przedsiębiorstwo z siedzibą w Szwecji. Transport produktów sprzedawanych dla szwedzkiego kontrahenta odbywa się drogą morską przy pomocy specjalnie przystosowanych do tego celu statków. Podczas załadunku i wyładunku statków przeprowadza się kontrole jakości i ilości produktów. W ramach kontroli produktu badana jest jego jakość (właściwości fizykochemiczne pod kątem zgodności z normą i wymaganiami klienta i ilość (na podstawie pomiarów zbiorników lądowych i statkowych). Określona ilość jest później podstawą do wystawienia konosamentu i faktury. Badania są przeprowadzane przez niezależne firmy kontrolne. Przedstawiciele niezależnych firm kontrolujących pobierają próbki produktu, a następnie próbki poddawane są badaniom w laboratoriach w Szwecji. Czynności kontrolne obejmują również, kontrolę czystości zbiorników i cystern oraz asystę pracowników firm kontrolujących przy załadunku i rozładunku paliwa. Po przeprowadzeniu kompleksowej kontroli sporządzany jest raport.

W związku z powyższym, zadano następujące pytania.

Czy należności płacone z tytułu świadczenia usług badań i kontroli mieszczą się w dyspozycji art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Czy w sytuacji gdy ww. należności nie mieszczą się w dyspozycji art. 21 ust. 1 ww. ustawy Spółka ma obowiązek posiadania certyfikatu rezydencji jako warunku niepotrącenia podatku „u źródła”?

Czy w sytuacji gdy ww. należności nie mieszczą się w dyspozycji art. 21 ust. 1 powołanej ustawy i Spółka nie potrąciła podatku „u źródła”, Spółka ma obowiązek wysłać do urzędu skarbowego informację IFT-2R?

Przedmiot niniejszej interpretacji stanowi odpowiedź na pytanie drugie.

Wniosek Spółki w zakresie pozostałych pytań zostanie rozpatrzony odrębnymi interpretacjami indywidualnymi.

W zakresie pytania drugiego Wnioskodawca wskazał, iż stosownie do treści art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Zdaniem Spółki, w sytuacji gdy, opisane powyżej usługi badań i kontroli nie mieszczą się w dyspozycji art. 21 ust. 1 ww. ustawy, Spółka nie jest zobowiązana do posiadania certyfikatu rezydencji jako warunku niepobrania podatku „u źródła”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) , osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Powyższy przepis poprzez ustalenie konstrukcji i metody poboru zryczałtowanego podatku dochodowego jest doprecyzowaniem i uzupełnieniem w zakresie techniki zapłaty podatku określonego w art. 21 i art. 22 powołanej ustawy, które definiują przedmiot opodatkowania oraz podatników.

Zatem w przypadku gdy dane przysporzenie nierezydenta nie mieści się w dyspozycji art. 21 lub art. 22 cytowanej ustawy, wówczas art. 26 ust. 1 ww. ustawy nie znajdzie zastosowania.

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego należy wskazać, iż w przypadku wypłaty przez Spółkę wynagrodzenia kontrahentowi posiadającemu miejsce siedziby lub zarządu na terytorium Szwecji, który nie prowadzi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalności za pośrednictwem zakładu, z tytułu świadczonych usług kontroli jakości i ilości produktu, które nie mieszczą się w katalogu art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowego od osób prawnych, Spółka nie będzie miała obowiązku posiadania certyfikatu rezydencji warunkującego niepobranie podatku „u źródła”.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania niniejszej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz, że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 ustawy – Ordynacja podatkowa) (...).
nr dokumentu 188523

Hej,
próbuję z treści Twojego posta wyczytać postawione tam pytanie, ale go nie odnajduję. Odpowiem zatem na pytanie postawione w tytule.
Certyfikat rezydencji służy wykazaniu, iż podatnik jest rezydentem danego kraju, a tym samym do opodatkowania w Polsce wypłacanych mu - zgodnie z art. 26 ust. 1 updop - należności znajdują zastosowanie postanowienia odpowiedniej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Powyższe dotyczy jednak wyłącznie należności opodatkowanych podatkiem dochodowym u źródła (pobieranym przez płatnika), czyli dywidend (w rozumieniu art. 10 updop), należności licencyjnych, odsetek i należności z tytułu usług niematerialnych i podobnych (art. 21 ust. 1 pkt 2a updop). Zakład jest samodzielnym podatnikiem pdop; nie ma tu co do zasady obowiązku poboru podatku przez płatnika.
Podsumowując należy uznać, że uzyskanie certyfikatu rezydencji podatnika jest płatnikowi zbędne w sytuacji, gdy dokonuje on wypłat z innych tytułów niż wymienione powyżej - np. z tytułu zakupu towarów. Niezależnie od rezydencji podatnika, przepisy polskiego prawa podatkowego nie przewidują tu opodatkowania dochodów w Polsce przez płatnika (jeśli jest zakład - jest on samodzielnym podatnikiem).