Kwestia pozostaje w tym, że urząd zajmuje się takimi sprawami... Rozumiem, że da mieszkanie, samochód, wycieczkę na księżyc... Niedługo rozliczał będzie obiady u mamusi, ile mamusia dała kotletów jakiej wartości, bo wszystko do tego zmierza.

W decyzji mam mnóstwo wydatków, które zostały poniesione przez rodziców. Takie wydatki, jak np. zakup mieszkania czy finansowanie działalności gospodarczej przynoszącej straty nie wchodzą w zakres obowiązku alimentacyjnego, więc bez skrupułów uznam je jako darowiznę i opodatkuję. Z drugiej strony są koszty bieżącego utrzymania się, które też pokrywali rodzice i które też ująłem w decyzji jako zwolnione z opodatkowania. Problem powstaje na styku jednych i drugich wydatków. Co z prawem jazdy? Co z mediami opłacanymi w mieszkaniu córki, w którym nikt nie mieszka?

Myślę, że się przyda:


wyrok NSA II FSK 11/07 z 13.12.2007


III RC 237/12 z 13.11.2012

Czyli jak kupię małoletniemu sprzęt fotograficzny to powinien zapłacić podatek od darowizny?

No nie zapłacić a ewentualnie zgłosić, jeśli w ciągu 5 lat wartość tych aparatów przekroczyła kwotę wolną (9.637 zł dla najbliższej rodziny), i wtedy nadwyżka też będzie zwolniona o ile się nie mylę.
Sądy przyklepują takie wydatki jak zakup i utrzymanie mieszkania, w którym nie mieszka itp ewidentnie wykraczające poza niezbędne potrzeby, ale dalej jestem zdania, że przy takich spornych wydatkach interpretowanie przez urzędy co jest a co nie jest wydatkiem związanym z obowiązkiem alimentacyjnym jest dosyć kontrowersyjne.

Czyli jeżeli moje dziecko 10 letnie ma zamiłowanie do fotografowania a mnie stać na zakup profesjonalnego sprzętu do fotografowania za np 30tyś to po zakupie co powinienem zrobić, ile zapłacić i dlaczego?

Powinieneś złożyć deklarację SD-Z2 (chyba, bo nie pamiętam numerka). Darowizna będzie wolna od opodatkowania. Z tym, że jeśli dasz jej 30 tys. żeby sama sobie kupiła aparta, to musisz sporządzić umowę u notariusza, albo pieniądze przekazać przelewem bankowym   . Jak dasz jej "do ręki" ...    zwolnienie nie przysługuje  

Zanim ktoś odpowie na powyższe pytanie, to wyprowadze wszystkich z błędu. Artykuł 135 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (k .r. o. ) i wyznaczone są z jednej strony przez usprawiedliwione potrzeby uprawnionego, a z drugiej - przez zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego.

Oczywiście zdajecie sobie sprawę, że w jednym przypadku dziecko otrzymuje alimenty w wysokości 300zł, a w innym wypadku 10tyś? Skąd więc twierdzenie, że dziecku można coś kupić do kwoty 9300zł w ciągu 5 lat...

Dalej idąc:

Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 25 marca 1985 r. (sygn.  III CRN 341/84) , w którym zaznaczył, że : ,, Zakres świadczeń alimentacyjnych należy - zgodnie z art. 135 § 1 k .r. o. - od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Należy przy tym stwierdzić, że pojęcie usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz pojęcie  możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego pozostają we wzajemnej zależności i obie te przesłanki wzajemnie na siebie rzutują, a w szczególności przy ustalaniu wysokości alimentów przez sąd. Odmienny pogląd pozostawałby  w sprzeczności z zasadą równej stopy życiowej dzieci i rodziców, obowiązującej także w sprawach alimentacyjnych."

Jeżeli więc dziecko wyjeżdża na studia, i mnie stać to w RAMACH obowiązku alimentacyjnego mam prawo kupić mu mieszkanie, aby w czasie studiów sobie w nim mieszkało i spokojnie uczyło się, do tego dawać mu 2tyś miesięcznie na utrzymanie.

Dlaczego wychodzicie z założenia, że moje dziecko musi tak jak inne na studiach pracować, mieszkać w akademiku itp itd?


Górną granicą świadczeń alimentacyjnych zawsze będą bowiem zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego (art. 135§1 k.r.o.), chociażby nawet w tych ramach nie znajdowały pokrycia wszystkie usprawiedliwione potrzeby uprawnionego do alimentacji (orz. SN z dnia 20 stycznia 1972 r., III CRN 470/71, Inf.Pr. 1972, nr 1-2, poz. 15; GSiP 1972, nr 9). Ta właśnie druga przesłanka w postaci możliwości majątkowych i zarobkowych bywa często błędnie utożsamiana z faktycznymi dochodami osiąganymi przez osobę zobowiązaną. Czym innym jest jednak uzyskiwany, czy też wykazywany przez zobowiązanego dochód, a czym innym realne możliwości osiągnięcia dochodu.

Oczywiście. W poście wyżej było, że każdą sprawę trzeba rozważyć indywidualnie bo zależy to m.in. od poziomu życia zobowiązanych do świadczenia alimentów. Poziom życia dziecka nie powinien odbiegać od poziomu życia rodziców itd. Ale zauważ, że zawsze są to wydatki na konieczne utrzymanie. Wątpię czy jakiś sąd uzna aparat za 30 patyków za niezbędny wydatek związany z rozwojem małoletniego.
Co do mieszkania chodzi o mieszkanie, w którym nikt nie mieszka nie zaspokaja więc potrzeb mieszkaniowych. (patrz post wyżej    ).
Wydatki na działalność gospodarczą dziecka z zasady wypadają z obowiązku, bo skoro prowadzi działalność to może się sam utrzymać, więc odpada podstawowa przesłanka obowiązku alimentacyjnego.

Kwestia jest dosyć wrażliwa  

A dlaczego ktoś uważa j ma mi mówić, jaki aparat będzie dobry dla mojego dziecka? Ja mam używać sprzętu za 50tyś a moje dziecko za 500zł? Ja lepiej wiem, co dla mojego dziecka jest niezbędne i uważam, że potrzebuje aparatu za 30k bo tańszym nie jest w stanie uzyskać np jakiegoś tam efektu przy robieniu zdjęć...

Rozumiem, że uznasz takie argumenty też w przypadku jak to dziecko wystąpi z pozwem o 30k na aparat?  

ja jak ja - ale sąd na pewno, jeśli uzna że stać mnie na taki zakup...

Eh oprócz tego czy stać czy nie stać, chodzi o zapewnienie potrzeb bytowych, nauki itp.
Jak młodociany zażąda słonia ze złotymi kłami bo rodzica na takiego stać to też

Aparat za 30k jak najbardziej przyda się do nauki robienia zdjęć. Słoń również do nauki jazdy na słoniu.. z kopytami może być problem, ale słoń chyba nie ma kopyt (może się mylę)