Bądź tak miły i nie odsyłaj mnie do płatnych artykułów, jeżeli powołujesz się na wyrok to powołaj chociaż sygnaturę. Nie mam dostępu do artykułu więc się nie wypowiem. Chociaż swoją drogą bardzo mnie ciekawi jak zdaniem NSA miałaby wyglądać naprawa niekonstytucyjności, czyżby uchwalenie retroaktywnej ustawy? Bo jeżeli tak to gratuluje wysokiemu sądowi pomysłowości, równie dobrze można by kazać gasić pożar benzyną.



Dlatego też optuje żeby postępowania kończyć w inny, podany wcześniej sposób co do których konstytucyjności nie ma żadnych wątpliwości.



Na czym niby polega kazuistyczność mojego rozumowania? Naruszam jakąś zasadę, może jakąś maksymę?



Dlaczego masz unikać? Sam dałeś sobie odpowiedź wyżej. Żeby nie oddawać później tych pieniędzy z mega jak to powiedziałeś procentem.



Co ma do tego art. 207, mówi on jedynie że sprawę załatwia się w drodze decyzji, w moim wariancie sprawa również jest załatwiana w takiej formie. Żeby była jasność, na chwile obecną można wydać decyzje z art. 20 ust. 3, pytanie brzmi co będzie po dniu wejścia w życie wyroku. Natomiast co do wiedzy podatnika to jak sam wiesz różnie z tym bywa im ktoś bardziej świadomy to będzie wam z nim ciężej. Postępowanie nie musi się zakończyć powołaniem na darowiznę, można np. przesłuchać drugą stronę tej umowy i na tej podstawie wydać decyzję. Wszystko zależy od przypadku.




Jak byś wiedział TK jest związany granicami wniosku, więc jego wywody siłą rzeczy odnosiły się tylko do art. 20 ust. 3 który był przedmiotem wniosku. Poza tym jego rolą nie jest instruowanie urzędników fiskusa, ani zresztą kogokolwiek co do tego co i jak mają robić. Czym kierował się TK to tego tak naprawdę możemy się tylko domyślać.



Uzmysłów sobie i przyznaj to wprost że przyjęcie twojej koncepcji spowoduje że wznowienie będzie fikcją, bo w każdym przypadku zakończy się negatywnie dla podatnika. Skutek będzie taki że dla adresatów decyzji wyrok TK pozostanie tylko na papierze. Bo przecież na dzień wydawania decyzji przepis był jeszcze konstytucyjny... No i w Twoim mniemaniu zapewne to TK chciał osiągnąć odraczając wejście wyroku w życie. Chyba nie o to chodzi w wymiarze sprawiedliwości?



Wydają. Właśnie wydają. Jeżeli chcesz po wznowieniu utrzymywać decyzję podatkowego dla których podstawy prawne odpadły na podstawie tego co "wydaje się" po lekturze wyroku to ciężko będzie Cię przekonać do czegokolwiek. Przyjęcie Twojej koncepcji spowoduje że wszelkie wnioski o wznowienie zostaną załatwione negatywnie, o czym pisałem post wyżej. Powtarzam jeszcze raz jedynym podkładką dla takiego rozwiązania byłby wyrok TK w którym Trybunał stwierdził by wprost że wznowienie nie przysługuje, tego jednak TK nie zrobił bo w świetle przepisów Konstytucji nie ma do tego po prostu prawa. Po wyeliminowaniu podstawy prawnej dla decyzji niemożliwe będzie jej utrzymanie w obrocie. Bo na miłość Boską jak niby? Jeżeli po wznowieniu decyzja wznowieniowa zostanie wydana bez podstawy prawnej (a tej w chwili wejścia w życie wyroku nie będzie) to sam wiesz że będzie obarczona wadą nieważności. Zdaje się to również dostrzegać NSA w powołanym przez Ciebie artykule sugerując zmianę przepisów (naprawienie niekonstytucyjności).



Czy ja neguje że przepis na chwile obecną podlega stosowaniu? Nie. Nie zgadzamy się co będzie po wejściu wyroku w życie.

Skoro przepis jak sam mówisz był i jest niekonstytucyjny, to trzeba pogodzić ze wszystkimi tego skutkami, tylko tyle że odroczonymi w czasie o 18 miesięcy, w mojej ocenie wyrok odraczający zmienia tylko tyle. Przez jego odroczenie przepis chyba  nie stanie się konstytucyjny na 18 miesięcy?



Zgadzam się że TK wydał swój wyrok kierując się chociażby zasadą powszechności opodatkowania, ale to nie on lecz sądy administracyjne będą rozpatrywać indywidualne sprawy.

Pozdrawiam  

artykuł z Rzeczypospolitej:

Odsunięta w czasie utrata mocy niekonstytucyjnej normy dotyczącej nieujawnionych źródeł bardzo komplikuje sytuację podatników.

Wydawało się, że po drugim wyroku Trybunału Konstytucyjnego w sprawie nieujawnionych źródeł podatnicy mają prostą drogę do odzyskania pieniędzy. Trybunał orzekł bowiem, że art. 20 ust. 3 ustawy o PIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r.  jest niezgodny z konstytucją (P 49/13). Rzeczywistość okazała się inna. Wszystko przez odroczenie w czasie utraty mocy obowiązywania tego przepisu o 18 miesięcy.

Takie zastrzeżenie przekłada się istotnie na rozstrzygnięcia w indywidualnych sprawach.

Naczelny Sąd Administracyjny, czując się związany odroczeniem utraty mocy tej normy,  konsekwentnie uznaje, że ma obowiązek ją stosować i analizuje kolejne sprawy merytorycznie.

W praktyce oznacza to, że NSA jedynie przesuwa w czasie rozpatrzenie spraw podatników, którzy chcą odzyskać drakońską daninę. Oddalenie przez NSA skarg kasacyjnych ze wskazówką o możliwości wznawiania spraw za 1,5 roku również nic nie wnosi. Przecież nowelizacja zakwestionowanej normy nie usunie jej wcześniejszej  niekonstytucyjności. Z tego punktu widzenia dziwi jednak pogląd NSA o możliwości wznawiania postępowań, jeżeli ustawodawca nie naprawi jego niekonstytucyjności przez ten czas.

Tyle że podatnicy znajdą się w bardzo trudnej sytuacji. Nie dość, że teraz nie dostali merytorycznego rozstrzygnięcia, to jeszcze będą musieli ponieść dodatkowe koszty. Zgodnie bowiem z przepisami podatnicy, którym sądy administracyjne oddalą skargi ze względu na ich przedwczesność, będą mogli wznowić postępowanie sądowo-administracyjne. Będą mieli na to trzy miesiące między 6 lutego a 6 maja 2016 r. Inna będzie sytuacja podatników, którzy nie poszli do sądu lub jeszcze nie wznowili spraw. Na podstawie art. 245 § 1 pkt 3 lit. b ordynacji podatkowej ograniczającego wznawianie decyzji do okresów nieprzedawnionych po 6 lutego 2016 r. wznowienie postępowań podatkowych nie będzie możliwe w odniesieniu do decyzji doręczonych przez organ pierwszej instancji do 17 grudnia 2010 r., a dotyczących lat 2007–2010. Ci podatnicy poniosą realną stratę finansową i moralną.

Dopiero dla decyzji doręczonych od 18 grudnia 2010 r. (termin płatności wynosi 14 dni, czyli 1 stycznia 2011 r.) będzie możliwość wniesienia o wznowienie postępowania ze względu na wyrok TK. W 2016 r. nie będą bowiem jeszcze przedawnione zobowiązania z tego tytułu. Ci podatnicy będą mieli na to  miesiąc – między 6 lutego a 6 marca 2016 r.

Można odnieść wrażenie, że NSA nie stanął po stronie podatników, którzy przez lata  walczyli ze złym prawem i złą praktyką jego stosowania.

jest już pierwszy wyrok WSA (chyba w Białymstorku), który stwierdza, że jeśli przepis jest niekonstytucyjny, to jest niekonstytucyjny, w związku z tym decyzje uchyla. Mogę odszukać jeśli potrzebna sygnatura.

Wyroków nieuznających art 20 ust 3 za konstytucyjny jest dość dużo Rzeszów Wrocław Poznan też nie uznają art 20 ust 3. tak więc nie jest to tak niejednoznaczne.
Ponadto bardzo dużo spraw w WSA jest uchylana jesli jest choćby cień wątpliwości co do zgromadzonego materiału dowodowego.
Nieujawnione za 2007 i później wcześniej czy później i tak do kosza.

Na marginesie chciałbym zasięgnąć szanownego towarzystwa opinii w poniższej sprawie.

Jesli ktoś w dniu 31.12.2015r. wyda 1 mln złotych a ma 21 lat i nie dostał darowizn (lub coś w tym rodzaju) a zakładamy że Sejm zmieni art 20 ust 3 (z mocą od 1.01.2016r.) to czy ten koleś będzie bezkarny? Przecież nowy przepis bedzie obowiązywał od 1 stycznia 2016r.  a stary do kosza! Czy dobrze myślę?

Odpowiedź jest banalnie prosta: tak ale nie.
Może trochę wyjaśnię. Rozumujesz na poziomie przeciętnie inteligentnego zjadacza ogórków - czyli jak większość społeczeństwa. Zważ jednak, że przepisy będzie tworzyło MF - a tam wyobraźnia hula, że hej (porównaj wypowiedź Kapicy, że po 1 kwietnia już jest po akcji zeznań). Ponadto to POsłowie przegłosują wprowadzaną zmianę czyli wszystko bez czytania (porównaj ustawę konsolidacyjną i opinie ekspertów sejmowych na jej temat - okazały się bez znaczenia). Tym samym trudno przewidzieć cóż takiego może zawierać zmiana. Osobiście stawiam na "brak czasu" (czytaj wybory - trzeba zadbać o swój elektorat) czyli ze zmian   . Możliwe też, że uchwalone przepisy będą działać wstecz co nie będzie nowością w naszym tzw. "prawie". Ciekawe czy bukmacherzy będą przyjmować zakłady w sprawie treści tej ustawy?

hej hej!
Zwyczajny zjadacz ogórków nic nie wie! Prawo materialne nie może działać wstecz! I to jest bez jakichkolwiek wyjątków! Jeśli szanowni Posłowie przegłosują "wstecz" TK znowu uchylą!

Zapewne uchylą - ale co im zrobisz  

O tym pisałam już dawno ze trzeba wytypować podatników do kontroli i szybko zakończyć postępowania być może wtedy będzie jakaś szansa.

No i tak jak pisałam u nas nawet nie wznawiamy tylko  prowadzimy w toku.

Akurat dobrych artykułów w tym temacie i traktujących o aktualnym orzecznictwie nie ma wiele, dlatego zalinkowałem do płatnego. To, że nie chcesz wykupić do niego dostępu to wątpliwy argument. Niemniej, wkleiłem co istotne i nie pominąłem kwestii istotnych także dla Twojego punktu widzenia.


Wiesz co oznaczają normy zawarte w art. 120 Op i art. 7 Konstytucji RP?
Odpowiem: obowiązek działania.
Twój postulat pozostaje postulatem de lege ferenda.
Wracając: nadal nie wskazałeś roli jaką odgrywa wyrok odraczający.


Oczywiście. Zasadą postępowania administracyjnego jest jego merytoryczny koniec w postaci decyzji z art. 207 Op/104 kpa. Powiedziałbym, że to podstawy [...]


Albo masz megabraki w teorii prawa, albo nakłaniasz do jego łamania.
Powtarzam: regułą jest kończenie postępowania w drodze decyzji merytorycznej. W innym przypadku organowi grozi ponaglenie oraz skarga na bezczynność. Nie mogę umorzyć postępowania jeśli nie ma do tego podstaw. Wyliczenie do tego "co się bardziej opłaca" nie jest podstawą do umorzenia.

Powtórzę również: wyjaśnij mi jak będąc np. decydentem w US mam unikać merytorycznego zakończenia postępowania z tytułu NŹD? Pomijam zarzuty kontroli wewnętrznej i NIK - wyjaśnij chociaż własną logikę i jej związek z Konstytucją.


Przepis art. 207 Op nie jest li tylko przepisem technicznym. Postępowanie podatkowe ma generalnie zmierzać do wydania decyzji załatwiającej sprawę na podstawie art. 207 Op. Wszelkie inne rozwiązania są możliwe, ale są odstępstwem od reguły.

W Twoim rozumowaniu organ podatkowy ma wszczynać postępowanie wiedząc już na wstępie, że takiej decyzji nie wyda. Absolutny nonsens z punktu widzenia teorii prawa. Poza obstrukcją procesową prowadzącą do przewleczenia postępowania poza datę odroczenia nie widzę też podstaw do prawidłowego umorzenia postępowania.

Dalej u licha nie wiem też, jak Twoja koncepcja ma działać skoro (powtórzę): podatnik wie, że przepis jest niekonstytucyjny i nic mu nie grozi (w tym 75% podatku)... to po co miałby się powoływać na jakąkolwiek darowiznę?


Naprawdę? Większość klauzul odraczających jest przez TK uzasadniana. Ta również.
Twoje rozumowanie co do wyciągania informacji na temat darowizn jest wyłącznie Twoją koncepcją.


A może jeśli chodzi o wyroki odraczające to właśnie o to?
Że wyroki odraczające polegają na tym, że za parę/paranaście miesięcy robimy grubą krechę i zmuszamy ustawodawcę do zmiany przepisów?

Podkreślam, że sam nie wskazałeś na razie jakiegokolwiek logicznego ratio legis wyroków odraczających TK. A zakładam, że jakieś musi być.



Bez urazy, znów dostrzegam pewne braki w Twojej wiedzy albo używanie terminologii, której po prostu nie rozumiesz.

Organ przeprowadzający postępowanie nadzwyczajne nigdy nie utrzymuje decyzji. Utrzymanie decyzji jest czynnością dokonaną w wyniku kontroli instancyjnej na podstawie art. 233 Op. W wyniku postępowania nadzwyczajnego nie następuje kontrola instancyjna decyzji, a jedynie zbadanie konkretnych przesłanek wskazanych we wniosku o wszczęcie postępowania nadzwyczajnego.

Chybione są Twoje spostrzeżenia co do podstawy prawnej: jej istnienia lub braku w chwili wydania decyzji w trybie wznowieniowym. Taka decyzja nie opiera się na przepisie prawa materialnego, ponieważ taka decyzja już istnieje i jest przedmiotem kontroli w postępowaniu nadzwyczajnym.

Innymi słowy, w wyniku wznowienia postępowania:
- nie ma kontroli instancyjnej, bo taka decyzja już istnieje (w jednej lub w dwóch instancjach),
- nie ma ew. utrzymania decyzji, bo ten tryb tego nie zakłada,
- nie istnieje II lub III zwykła instancja administracyjna wynikająca z przepisów o trybach nadzwyczajnych.

Ad rem. Już we wskazanym przeze mnie poprzednim artykule pojawiły się przemyślenia na temat niecelowości wznawiania postępowania z tytułu P 49/13, jak również czy taka możliwość będzie w ogóle dostępna.
Nawiasem, jest ciekawe, czy wyrok TK w ogóle "wejdzie w życie" i będzie przesłanka wznowieniowa jeśli ustawodawca wcześniej uchyli przepis.


Nie ja zgadzałem się w tym wątku z wyrokami "rzeszowskimi".
Prezentowaną przez Ciebie wcześniej interpretacje polegającą na selektywności pasujących tez podsumował podobno NSA:

http://podatki.gazetaprawna.pl/artykuly/842648,trzeba-zaplacic-75-proc-pit-nawet-jesli-inni-go-unikneli.html
Artykuł, na tę chwilę, jest ogólnodostępny.

(...) Podatnik uważał, że NSA w ogóle nie powinien rozpatrywać jego sprawy, skoro przepis, na podstawie którego została wydana decyzja, był niekonstytucyjny. Domagał się więc jej uchylenia.

Nie przekonywał go argument o odroczeniu utraty mocy obowiązującej o 18 miesięcy. Nie może być tak, żeby w państwie prawa podatnicy opodatkowani na podstawie tych samych przepisów traktowani byli w diametralnie różny sposób – tłumaczył mężczyzna. Argumentował, że to narusza konstytucyjną zasadę równości i powszechności opodatkowania.

Postulował, żeby NSA zrewidował swoją dotychczasową linię orzeczniczą, bo jest ona sprzeczna z konstytucją. Powołał się na orzecznictwo sądów wojewódzkich w Bydgoszczy, Rzeszowie i Białymstoku, które po wyroku TK uchylały decyzje fiskusa twierdząc, że nie mogą orzekać na niekorzyść podatników na podstawie niekonstytucyjnego przepisu.

NSA nie zgodził się z podatnikiem. Sędzia Zbigniew Kmieciak podkreślił, że podatnik prezentuje selektywne podejście do orzeczeń trybunału i wybiera tylko te elementy, które są mu na rękę. Powołuje się na uzasadnienie orzeczenia TK, które nie jest dla sądu wiążące, a postuluje, żeby NSA zignorował część sentencji trybunalskiego wyroku i pominął fakt odroczenia utraty mocy obowiązującej art. 20 ust. 3.

Z takim stanowiskiem absolutnie zgodzić się nie można – powiedział sędzia Kmieciak. Podkreślił, że w państwie prawa nie można kwestionować stanowiska zajętego przez najwyższe konstytucyjne organy, nawet jeśli nam się ono nie podoba. W przeciwnym razie każdy mógłby wywodzić, że jeżeli coś mu nie pasuje, to może przejść obok tego – dodał.

Twoja argumentacja, popierająca wyroki "rzeszowskie", prezentowała się podobnie: widzę tylko niektóre normy konstytucyjne, a resztę odrzucam.


Czy Twoje stwierdzenie "tylko tyle" oznacza, że nie potrafisz przypisać wyrokom odraczającym żadnego ratio legis? Poza tym wskazanym przeze mnie, które ze względów innych norm konstytucyjnych na wstępie odrzucasz.

Bardzo dobre pytanie.
Na miejscu NUS twierdziłbym, że nie. Wydaje mi się, że skoro TK odroczył moment utraty mocy przez niekonstytucyjny przepis, to należy "zjeść tę żabę" ze wszystkimi tego konsekwencjami: przepis jest przepisem prawa materialnego i będzie miał zawsze zastosowanie do 2015 r.

Jeśli obecna praca administracji skarbowej w stosunku do NŹD za lata 2007-2014 nie idzie na marne, to do momentu upływu biegu terminu przedawnienia będzie istniała podstawa do wydania decyzji na podstawie art. 20 ust. 3 uPIT za 2015 r. Tak jak nie da się być tylko trochę w ciąży, tak nie da się powiedzieć, że przepis art. 20 ust. 3 uPIT niby istniał i był podstawą pozostawionych w obrocie decyzji (np. decyzji z 2015 r. wydanej w stosunku do 2014 r.), ale jednak go nie było i nie możemy go już stosować (np. decyzji z 2017 r. wydanej w stosunku do 2014 r. lub 2015 r.). Inaczej znów mielibyśmy do czynienia z podziałem podatników na lepszych i gorszych z punktu widzenia momentu wydania decyzji administracyjnej.

TK w orzeczeniu P 49/13 zrobił naprawdę sporo aby przywrócić wyrokom odraczającym właściwe znaczenie. Obecne orzecznictwo NSA jest kontynuacją tej pracy. Jednak wspomniane wyroki "rzeszowskie" pokazują, że jest jeszcze dużo do zrobienia i jedynie konsekwencją można zmienić stan świadomości prawnej niektórych osób.

slou-ty chyba nie wiesz o czym piszesz

Wszystkie decyzje zostaną wznowione i uchylone.To wyrok 49/13 pokazuje jak naprawdę są traktowani obywatel w Polsce bez znaczenia czy winni czy nie,ale jeśli przepis jest nie konstrukcyjny to Trybunał powinien od razu go uchylić bo konstytucja musi chronić obywateli  [powtarzam nie wnikam czy winni czy nie].Teraz mamy pełno pracy a i tak ta praca pójdzie na marne bo ludzie będą wznawiać decyzje a sądy będą je uchylać z powodu braku podstaw prawnych do wydania decyzji.

@szpulka:
TK miał możliwość wydania wyroku zwykłego, a wydał wyrok odraczający. Mimo niekonstytucyjności przepisu nakazał w wyroku P 49/13 jego dalsze stosowanie i generalnie nie stanął w tym wypadku po stronie podatników. Twoim zdaniem TK powinien przepis uchylić od razu, ale tego nie zrobił i jest to istotna różnica, której nie należy pomijać.
Jeśli SA zaczną uchylać decyzje po 18 miesiącach, na które teraz skargi oddala, to będziemy mieć do czynienia z absurdem, za który zapłacą wszyscy. A nie sądzę aby to nastąpiło. Jeśli z akceptacją podchodzisz do sytuacji, w której Twoja praca pójdzie na marne i wiadomo o tym już teraz... to trochę Ci się dziwię.

Zwracam uwagę na poprawne rozumienie instytucji:
- żadnej decyzji się nie wznawia;
- w trybie nadzwyczajnym nie orzeka się ponownie;
- zarzut braku podstawy do wydania decyzji w przypadku wyroku odraczającego jest generalnie chybiony.