Czy w innych urzędach, żeby przyjść do pracy w drzwi otwarte musieliście najpierw w tygodniu wyjść 4 h aby potem odrobić je w sobotę?

SK/47/2013                                                     Radom, 2013-02-04

Pani
Iwona Hickiewicz
Główny Inspektor Pracy

W załączeniu przesyłamy materiały otrzymane z jednego z urzędów skarbowych dotyczące obowiązujących w nim zasad korzystania z urlopów pracowniczych (w urzędzie sporządza się plan urlopów, nie funkcjonują związki zawodowe).
Według stanowiska Naczelnika Urzędu Skarbowego (dalej NUS):
        część urlopu, pozostała po wykorzystaniu urlopu w wymiarze umożliwiającym nieprzerwany wypoczynek trwający nie mniej niż 14 dni, nie może być dzielona na okresy nie dłuższe jednorazowo, niż 2 dni (po korekcie spowodowanej wnioskiem przedstawicieli załogi – 3 dni, pod warunkiem, że na stanowisku pracy „nie będzie żadnych zaległości”).
        urlopu jednorazowego w wymiarze jednorazowym 3 dni nie można łączyć z innymi nieobecnościami w pracy („np. opieką nad dzieckiem do lat 14, dniem wolnym z tytułu przepracowanych nadgodzin, urlopu na żądanie”, itp.”),
        wykorzystanie z urlopu, o którym mowa w art. 167 ² KP oraz urlopu w wymiarze umożliwiającym nieprzerwany wypoczynek trwający nie mniej niż 14 dni kalendarzowych jest możliwe nie tylko wyłącznie za zgodą przełożonego, ale także pod warunkiem, że „w pracy jest osoba, która zgodnie zakresem czynności pełni za niego zastępstwo”.
W korespondencji z przedstawicielami załogi pojawiają się także inne warunki dotyczące udzielania urlopów, czy nawet informacja o sankcjach w przypadkach, gdy skorzystanie z urlopu (za zgodą przełożonych…) skutkować będzie np. „zaniedbaniem zadań” lub „uchybieniem terminów”.
Z treści pisma z 29 stycznia 2013 roku wynika także, iż pracownicy „którzy planują nieobecność w pracy jednorazowo dłuższą niż 3 dni (dotyczy to również urlopów wypoczynkowych)” zobowiązani są do „sporządzania protokołu zdawczo-odbiorczego, w którym zamieszczą lisię spraw niezałatwionych)”. Nie określono, z jakiego innego tytułu, niż urlop, pracownik miałby planować nieobecność w pracy i czy dotyczy to na przykład nieobecności w pracy spowodowanej chorobą pracownika i czy w związku z tym, w stosunku do pracownika, który przebywał na zwolnieniu lekarskim jednorazowo 3 lub więcej dni i nie sporządził „protokołu zdawczo-odbiorczego” – wyciągane mogą być sankcje dyscyplinarne.
Na zakończenie pisma z 29 stycznia 2013 roku NUS stwierdza: „Podkreślam jeszcze raz, że terminowe wykonywanie zadań statutowych urzędu, winno być sprawą nadrzędną każdego pracownika urzędu – członka korpusu służby cywilnej, przedkładaną nad sprawy osobiste”.

       Wątpliwości nasze budzą między innymi:
1.        Ograniczenia dotyczące możliwości zaplanowania w planie urlopów w wymiarze dłuższym niż 1 dzień (w istocie, jakiekolwiek zaplanowanie takiego urlopu, poza urlopem, o którym mowa w zdaniu drugim art. 162 KP, jest niemożliwe, możliwe jest jedynie wnioskowanie o taki urlop poza planem urlopów i po spełnieniu ściśle określonych warunków bezpośrednio przed dniem rozpoczynającym urlop).
2.        Całkowity zakaz korzystania z urlopów w wymiarze dłuższym niż 3 dni (poza urlopem, o którym mowa w zdaniu drugim art. 162 KP).
3.        Zakaz łączenia urlopu w wymiarze jednorazowym 3 dni z nieobecnościami w pracy spowodowanymi innymi przyczynami, niż opieka nad dzieckiem do lat 14-tu, dniem wolnym z tytułu przepracowanych nadgodzin, urlopem na żądanie.
4.        Całkowity, kategoryczny i bezwzględny zakaz łączenia urlopu z odbiorem godzin za pracę w godzinach nadliczbowych (wbrew istnieniu takich możliwości w związku z art. 97 ust.9 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej).
5.        Zobowiązywanie pracowników do przedkładania obowiązków służbowych nad sprawy osobiste (bez względu na ich rodzaj…).

Uprzejmie proszę o ustosunkowanie się do powyższych wątpliwości, oraz o ocenę rozwiązań wprowadzonych w urzędzie skarbowym pod kątem ich zgodności z obowiązującym prawem.

Pan

Tomasz LUDWIŃSKI
Przewodniczący Rady Sekcji Krajowej Pracowników Skarbowych
NSZZ „Solidarność” ul. Traugutta 52 26-600 Radom

dotyczy: zasad udzielania pracownikom urlopów wypoczynkowych

Odpowiadając na Pana pismo, Departament Prawny Głównego Inspektoratu Pracy uprzejmie wyjaśnia, że stosownie do art. 152 Kodeksu pracy pracownikowi przysługuje prawo do corocznego, nieprzerwanego, płatnego urlopu wypoczynkowego. Pracownik nie może zrzec się prawa do urlopu.

Zasada nieprzerwanego urlopu nakłada na pracodawcę obowiązek udzielenia urlopu w całości jako jeden nieprzerwany okres. Wynika to z celu urlopu wypoczynkowego, jakim jest wypoczynek i regeneracja sił pracownika.

Dzielenie urlopu może nastąpić tylko na wniosek pracownika (a w przypadku określonym w art. 167 ² K.p. - na jego żądanie), przy czym przynajmniej jedna jego część powinna obejmować nie mniej niż 14 kolejnych dni kalendarzowych wypoczynku (art. 162 K.p).

Możliwość podziału urlopu na części jest przywilejem pracownika. Z tego względu, wniosek pracownika o podzielenie urlopu nie wymaga umotywowania przyczyny jego złożenia. Natomiast przepisy prawa pracy nie przewidują możliwości dzielenia urlopu wypoczynkowego przysługującego pracownikowi przez pracodawcę. Ponadto przepisy nie ograniczają możliwości łączenia urlopu wypoczynkowego z innymi dniami wolnymi od pracy, np. z dniami opieki nad dzieckiem w wieku do 14 lat, z dniami urlopu na żądanie, bądź też dniami wolnymi od pracy np. związanymi z odbiorem dni wolnych za pracę w godzinach nadliczbowych.

Ponadto niedopuszczalne jest przenoszenie odpowiedzialności za funkcjonowanie zakładu pracy, organizację pracy na pracowników, nakładając na nich obowiązek ustalania zastępstwa innego pracownika na czas korzystania z urlopu wypoczynkowego. Należy podkreślić, że prawo pracownika do urlopu wypoczynkowego określone jest przepisami o charakterze bezwzględnie obowiązującym i to w odniesieniu do obu stron stosunku pracy. Pracodawca jest zobowiązany do udzielenia pracownikowi urlopu wypoczynkowego w określonym rozmiarze i terminie określonym według ustalonych zasad, a z drugiej strony pracownik nie może zrzec się prawa do urlopu.

Jednocześnie wyjaśniamy, że stosownie do art. 167 ² K.p. pracodawca jest obowiązany udzielić na żądanie pracownika i w terminie przez niego wskazanym nie więcej niż 4 dni urlopu w każdym roku kalendarzowym. Pracownik zgłasza żądanie udzielenia urlopu najpóźniej w dniu rozpoczęcia urlopu.

Istota urlopu na żądanie wyraża się w obowiązku pracodawcy udzielenia na wniosek (żądanie) pracownika i w terminie przez niego wskazanym nie więcej niż 4 dni urlopu w każdym roku kalendarzowym.

Pracownik ma więc prawo zadecydowania o terminie wykorzystania części urlopu wypoczynkowego samodzielnie, jednostronnie, a więc w oderwaniu od reguł związanych z planowaniem urlopów lub ustalaniem ich terminu przez pracodawcę, po porozumieniu z pracownikiem. Urlop na żądanie nie podlega planowaniu, co wynika wprost z art. 163 § 1 K.p. i oznacza konieczność pozostawienia przez pracodawcę tych czterech dni do dyspozycji pracownika, poza planem urlopów. Jeśli u pracodawcy nie ustala się planu urlopów, 4 dni urlopu na żądanie nie mogą być objęte ustaleniem terminu urlopu po porozumieniu stron umowy.

Nie mniej ważnym od wskazania przez pracownika terminu urlopu elementem charakteryzującym urlop na żądanie jest obowiązek pracodawcy udzielenia pracownikowi tego urlopu. Oznacza to, że - co do zasady - pracodawca nie może odmówić udzielenia pracownikowi urlopu na żądanie w terminie wskazanym przez pracownika chyba, że występują szczególne okoliczności, uzasadniające niezaspokojenie przez pracodawcę zgłoszonego żądania.

Zatem, w przedstawionej przez Pana sytuacji, gdy pracodawca narusza przepisy w zakresie urlopów wypoczynkowych, istnieje możliwość złożenia skargi przez pracowników lub organizację związkową do właściwego ze względu na siedzibę pracodawcy okręgowego inspektoratu pracy, których adresy znajdują się na naszej stronie internetowej.

Dyrektor Departamentu Prawnego GIP
Halina Tulwin

Najpierw było pytanie:

Zasada nieprzerwanego urlopu nakłada na pracodawcę obowiązek udzielenia urlopu w całości jako jeden nieprzerwany okres. Wynika to z celu urlopu wypoczynkowego, jakim jest wypoczynek i regeneracja sił pracownika.

Dzielenie urlopu może nastąpić tylko na wniosek pracownika  (art. 162 K.p).

Możliwość podziału urlopu na części jest przywilejem pracownika. Z tego względu, wniosek pracownika o podzielenie urlopu nie wymaga umotywowania przyczyny jego złożenia. Natomiast przepisy prawa pracy nie przewidują możliwości dzielenia urlopu wypoczynkowego przysługującego pracownikowi przez pracodawcę.
Ponadto przepisy nie ograniczają możliwości łączenia urlopu wypoczynkowego z innymi dniami wolnymi od pracy

Ponadto niedopuszczalne jest przenoszenie odpowiedzialności za funkcjonowanie zakładu pracy, organizację pracy na pracowników, nakładając na nich obowiązek ustalania zastępstwa innego pracownika na czas korzystania z urlopu wypoczynkowego.

Należy podkreślić, że prawo pracownika do urlopu wypoczynkowego określone jest przepisami o charakterze bezwzględnie obowiązującym i to w odniesieniu do obu stron stosunku pracy.
Pracodawca jest zobowiązany do udzielenia pracownikowi urlopu wypoczynkowego w określonym rozmiarze i terminie określonym

Jednocześnie wyjaśniamy, że stosownie do art. 1672 K.p. pracodawca jest obowiązany udzielić na żądanie pracownika i w terminie przez niego wskazanym nie więcej niż 4 dni urlopu w każdym roku kalendarzowym.

Pracownik ma więc prawo zadecydowania o terminie wykorzystania części urlopu wypoczynkowego samodzielnie, jednostronnie,

Urlop na żądanie nie podlega planowaniu, co wynika wprost z art. 163 § 1 K.p. i oznacza konieczność pozostawienia przez pracodawcę tych czterech dni do dyspozycji pracownika, poza planem urlopów.

Zatem, w przedstawionej przez Pana sytuacji, gdy pracodawca narusza przepisy w zakresie urlopów wypoczynkowych, istnieje możliwość złożenia skargi przez pracowników lub organizację związkową do właściwego ze względu na siedzibę pracodawcy okręgowego inspektoratu pracy, których adresy znajdują się na naszej stronie internetowej.

Dyrektor Departamentu Prawnego GIP
Halina Tulwin

Urząd Skarbowy w Nowym Tomyślu.

Urząd Skarbowy w Nowym Tomyślu. Pracownicy powinni szybko podesłać do właściwego inspektoratu pracy dokumenty i wyjaśnienie GIP.

US Nowy Tomyśl. Kolega z tego US mówił mi o dziwnych praktykach w jego urzędzie. Teraz się to wszystko potwierdza. Prawo pracy (urlopy) i fundusz socjalny to bagno. Funduszem powinien zająć się prokurator. Ale pracownicy są zastraszeni i raczej nikt się nie wyłamie i nic nie powie. A kierownicy to plastusie na usługach... Trzymajcie się koledzy i koleżanki.

W Korei Północnej rządzi Kim Dzong Un (IPA: [kimdʑʌŋɯn], kor. 김정은, ur. 8 stycznia 1983 lub 1984 w Pjongjangu) – trzeci syn Kim Dzong Ila.
A w Nowym Tomyślu?  :zeby:

... Wyrwane z kontekstu wypowiedzi pracowników, być może w sposób niewłaściwy rozumiejących pojęcie mobbingu, mogły by posłużyć do nieobiektywnej oceny urzędu przez podmioty zewnętrzne.